Styl “New Perennial Movement”, który zyskał ogromną popularność dzięki holenderskiemu projektantowi ogrodów Pietowi Oudolfowi, to podejście do projektowania, które kładzie nacisk na naturalność, teksturę i długowieczność roślin. Zamiast tradycyjnych, sezonowych nasadzeń, ten styl skupia się na tworzeniu ogrodów, które są piękne przez cały rok, oferując zmieniające się krajobrazy od wiosny do zimy. Jest to odejście od formalnych, symetrycznych założeń na rzecz bardziej organicznych, przypominających dzikie łąki kompozycji.

Filozofia “New Perennial Movement”

U podstaw “New Perennial Movement” leży głębokie zrozumienie cyklu życia roślin. Piet Oudolf i jego naśladowcy postrzegają ogród jako żywy, ewoluujący organizm. Kluczowe jest wybieranie roślin, które nie tylko pięknie kwitną, ale także zachowują swoją strukturę i atrakcyjność wizualną po przekwitnięciu. Oznacza to uwzględnianie zasuszonych kwiatostanów, łodyg i nasion, które zimą tworzą malownicze, mroźne rzeźby. Celem jest stworzenie ogrodu, który jest równie fascynujący w stanie spoczynku, jak i w pełni kwitnienia. Ten styl promuje zrównoważone ogrodnictwo, często wykorzystując rodzime gatunki roślin i minimalizując potrzebę intensywnej pielęgnacji.

Kluczowe cechy stylistyczne

Charakterystyczną cechą ogrodów w stylu “New Perennial Movement” jest masowe sadzenie bylin i traw ozdobnych. Rośliny są sadzone w dużych, falujących grupach, tworząc wrażenie naturalnego rozmieszczenia. Unika się tu pojedynczych, izolowanych roślin na rzecz gęstych, nakładających się na siebie nasadzeń. Ważną rolę odgrywa kontrast tekstur i form liści. Projektanci starają się łączyć rośliny o delikatnych, pierzastych liściach z tymi o grubych, masywnych blaszkach. Podobnie jest z kwiatostanami – obok drobnych, gęstych baldachów pojawiają się wysokie, kłosowate formy. Paleta barw jest zazwyczaj stonowana, oparta na pastelach, purpurach, bieli i różnych odcieniach zieleni, z akcentami cieplejszych barw jesienią. Trawy ozdobne są nieodłącznym elementem, wprowadzając ruch, lekkość i subtelne dźwięki na wietrze.

Wybór odpowiednich roślin

Sukces ogrodu w stylu “New Perennial Movement” zależy od starannego doboru roślin. Piet Oudolf słynie z tworzenia “magicznych list” roślin, które doskonale komponują się ze sobą i zapewniają długotrwałą atrakcyjność. Do podstawowych grup roślin należą wysokie byliny kwitnące, takie jak rudbekie, jeżówki, floksy czy przetaczniki, które stanowią szkielet kompozycji. Równie ważne są rośliny o ozdobnych kwiatostanach, np. zawilce, astry, czy dzielżany. Trawy ozdobne odgrywają kluczową rolę – miskanty, trzcinniki, proso, czy śmiałki dodają ogrodowi dynamiki i tekstury. Warto również pamiętać o roślinach o interesujących liściach, na przykład funkie, bergenie czy hosty, które zapewniają atrakcyjność przez cały sezon wegetacyjny. Ważne jest, aby wybierać rośliny odporne na suszę i choroby, które dobrze radzą sobie w lokalnych warunkach.

Projektowanie kompozycji i układ przestrzenny

Tworzenie kompozycji w tym stylu polega na świadomym łączeniu roślin według ich wysokości, tekstury i okresu kwitnienia, tworząc warstwy i głębię. Rośliny o wyższych, pionowych formach sadzi się zazwyczaj z tyłu lub jako akcenty, podczas gdy niższe, płożące gatunki tworzą pierwszą linię. Falujące, nieregularne grupy są kluczowe – zamiast prostych prostokątów, tworzy się łagodne łuki i przecinające się masy roślinne. Przestrzeń między roślinami jest równie ważna, pozwalając im swobodnie się rozwijać i tworzyć naturalne skupiska. Ogród w tym stylu często naśladuje strukturę dzikiej łąki, z jej swobodą i przypadkowością, która jednak jest wynikiem przemyślanego projektu.

Pielęgnacja i konserwacja ogrodu

Choć ogrody w stylu “New Perennial Movement” są projektowane z myślą o mniejszej pracochłonności niż tradycyjne założenia, wymagają one pewnych zabiegów pielęgnacyjnych. Najważniejszym etapem jest przycinanie roślin na wiosnę. Zamiast usuwać zaschnięte pędy jesienią, zazwyczaj pozostawia się je na zimę, aby stanowiły ozdobę i schronienie dla drobnych zwierząt. Wiosną, gdy nowe pędy zaczną wyrastać, stare łodygi są ścinane nisko, co pobudza rośliny do wzrostu. Usuwanie chwastów jest konieczne, zwłaszcza w pierwszych latach po założeniu ogrodu, zanim rośliny utworzą gęsty dywan. Z czasem, gdy nasadzenia staną się bardziej zwarte, problem chwastów jest znacznie mniejszy. Podział starszych kęp bylin może być konieczny co kilka lat, aby zachować ich witalność i zapobiec nadmiernemu rozrastaniu się.

Inspiracje i zastosowanie

Styl “New Perennial Movement” można z powodzeniem zastosować w różnych typach ogrodów, od dużych posiadłości po niewielkie przydomowe przestrzenie. Jest to idealne rozwiązanie dla osób, które cenią sobie naturalny wygląd, minimalizm i długoterminową atrakcyjność wizualną. Ogrody te doskonale komponują się z nowoczesną architekturą, ale równie dobrze odnajdują się w bardziej tradycyjnych krajobrazach. Inspiracji można szukać w pracach samego Pietera Oudolfa, jego licznych projektach publicznych, takich jak High Line w Nowym Jorku czy parki w Europie. Odkrywanie jego podejścia do projektowania może pomóc w stworzeniu ogrodu, który jest nie tylko piękny, ale także ekologiczny i zgodny z rytmem natury.